باندینگ

باندینگ دندان چیست؟

باندینگ دندانپزشکی به فرآیند چسباندن مواد ترمیمی به دندان‌ها اشاره دارد. این تکنیک به منظور ترمیم دندان‌های آسیب‌دیده، پر کردن حفره‌ها، اصلاح شکل دندان‌ها، و ایجاد زیبایی بیشتر در لبخند استفاده می‌شود. باندینگ می‌تواند شامل استفاده از مواد کامپوزیتی، چسب‌های دندانی و تکنیک‌های مختلف باشد.

راهنمای انتخاب تکنیک باندینگ دندانپزشکی

سه تکنیک اولیه باندینگ با ترمیم مستقیم وجود دارد:

1. توتال اچ
2. سلف اچ
3. سلکتیو اچ (اچ انتخابی)

قبل از ورود به پروتکل های مورد استفاده در هر تکنیک، چندین احتیاط وجود دارد که بدون توجه به تکنیک باید انجام شود.

ضروری است که تا زمانی که مطمئن نشده اید که دندان در برابر بزاق، خون و سایر آلاینده ها با رابردم، رول های پنبه ای، اجکتورهای بزاق یا هر وسیله ایزوله برای شما به خوبی محافظت می شود، این تکنیک را شروع نکنید. اگر دندان در طول فرآیند با هر گونه آلودگی تماس پیدا کرد، باید دوباره تکنیک را تکرار کنید. اگر از پوآر هوا/آب برای خشک کردن دندان استفاده می‌کنید، مهم است که ابتدا گهگاه آن را با هدف قرار دادن آن به سمت کاغذ تورنسل یا زمین و چند بار زدن دکمه هوا برای اطمینان از عدم خروج آب آزمایش کنید. شما چیزی نمی خواهید جز اینکه ببینید که هوا از آن خارج شود. به طور منظم نور کیور خود را تست کنید تا مطمئن شوید که مطابق مشخص شده عمل می کند. و به یاد داشته باشید که درمان بیش از حد بهتر از درمان کم است. از هر سیستم پیوندی که استفاده می کنید، حتماً دستورالعمل های سازنده را به دقت دنبال کنید. با این اوصاف، در اینجا پروتکل های توصیه شده برای هر یک از سه تکنیک وجود دارد.

توتال اچ

اگر از تکنیک توتال اچ استفاده می کنید، به احتمال زیاد از یکی از این دو سیستم باندینگ استفاده می کنید:

• یک سیستم باندینگ 3 مرحله‌ای اچ و شستشو (که گاهی به سیستم‌های باندینگ "نسل چهارم" گفته می‌شود) - مانند DMG's LuxaBond Total Etch -Optibond Kerr از اچانت، پرایمر و چسب استفاده می‌کند.
• یک سیستم اچ و شستشو 2 مرحله ای (که گاهی اوقات به عنوان سیستم های اتصال "نسل پنجم" شناخته می شود) که از اچانت و ترکیب پرایمر/چسب استفاده می کند.

در اینجا پروتکل توتال اچ توصیه شده را میخوانید:

دندان را با محلول اسید فسفریک اچ کنید (با استفاده از هر درصد غلظت و هر زمان اچینگ که سازنده سیستم باندینگ توصیه می کند). اچ را بشویید و دندان را خشک کنید. توجه: عاقلانه است که زیاد شستشو دهید، زیرا هیچ ضرری از شستن زیاد وارد نمی شود. با این حال، خشک کردن مرحله بسیار حساس تری است. اگر دندان خیلی مرطوب باشد، رزین می تواند رقیق شود و آنطور که باید نفوذ نمی کند. اگر دندان خیلی خشک باشد، رشته‌های کلاژنی که به نگه داشتن رزین روی دندان کمک می‌کنند می‌توانند فرو بریزند. اگر بیش از حد دندان را خشک کرده اید، ممکن است بخواهید آن را دوباره هیدراته کنید یا با استفاده از مواد جایگزین مانند ضدحساس کننده ها یا پاک کننده های حفره، آن را کمتر حساس کنید. (با این حال، اگر تکنیک شما مناسب است، این کار ضروری نیست.) مراحل بعدی بستگی به این دارد که از کدام سیستم پیوند استفاده می کنید:

اگر از سیستم باندینگ 3 مرحله ای استفاده می کنید…

1. پرایمر را به آرامی اعمال کنید.
2. پوآر هوا خشک بزنید.
3. چند لایه باندینگ را به آرامی بمالید و مراقب باشید که بدون آسیب رساندن به الیاف کلاژن، نفوذ کامل داشته باشد.
4. مجددا پوآر هوا خشک بگیرید.
5. لایت کیور کنید.

اگر از سیستم باند دو مرحله ای استفاده می کنید…

1. ترکیب پرایمر/باند را بمالید و مراقب باشید که بدون آسیب رساندن به الیاف کلاژن، نفوذ کامل داشته باشید.
2. پوآر هوا خشک بگیرید.
3. لایت کیور کنید.

به خاطر داشته باشید که در حالی که به دلیل یک گام کمتر در سیستم 2 مرحله ای، مقداری در زمان رویه ای صرفه جویی می کنید، این سیستم ها معمولاً شامل یک مبادله به شکل کاهش استحکام پیوند هستند.

سلف اچینگ لطفاً توجه داشته باشید که اگر از روش سلف اچینگ استفاده می‌کنید، مینای موجود معمولاً باید طبق پروتکل‌های سازنده اچ شود.

در اینجا سه ​​سیستم باندینگ وجود دارد که در صورت استفاده از تکنیک سلف اچینگ، احتمالاً از آنها استفاده می کنید:

1. سیستم‌های باندینگ 2 مرحله‌ای سلف اچ (که گاهی اوقات به عنوان سیستم‌های باندینگ "نسل ششم" شناخته می‌شوند) که از یک پرایمر اسیدی و یک باند استفاده می‌کنند. چالش خشک کردن با هوا این است که بتوان چسب را نازک کرد و لایه ای شبیه Saran Wrap روی دندان ایجاد کرد. اگر هوا خیلی شدید اعمال شود، می‌توانید حفره‌های کوچکی ایجاد کنید که باندینگ را جابجا می‌کند. برای اینکه بتوانید خط ریز بین خشک کردن کم و خشک کردن بیش از حد را مدیریت کنید، به یک تکنیک خوب نیاز دارد.

2. سیستم‌های باندینگ سلف اچ 1 مرحله‌ای (که گاهی به سیستم‌های باندینگ «نسل هفتم» گفته می‌شود) که از ترکیب پرایمر/چسب اسیدی بدون مخلوط استفاده می‌کنند. این سیستم ها ذاتا اسیدی هستند و تمایل به داشتن مقدار قابل توجهی آب در فرمولاسیون خود دارند که می تواند منجر به هیدرولیز و تجزیه شیمیایی شود. علاوه بر این، سیستم‌های سلف اچ 1 مرحله‌ای، پس از قرارگیری و پلیمریزه شدن، عموماً آبدوست‌تر از سیستم‌های سلف اچ 2 مرحله‌ای هستند، و آنها را مستعد جذب آب، عمق کمتر نفوذ رزین به داخل دندان و خطر ایجاد برخی حفره‌ها می‌کند.

سیستم‌های باندینگ یونیورسال 1 مرحله‌ای (که گاهی به سیستم‌های باندینگ "نسل هشتم" نیز گفته می‌شود) - مانند DMG's Ecosite Bond - که از ترکیب اسید/پرایمر/چسب بدون مخلوط استفاده می‌کنند، با سیستم‌های رزین مستقیم سازگار هستند اما در بیشتر موارد، با تمام رزین‌های دوال کیور و سمان ها بدون افزودن ماده دیگر سازگار نیستند.

نکته مهم این است که این سیستم های باندینگ را می توان نه تنها با تکنیک سلف اچ، بلکه با تکنیک های توتال اچ و اچ انتخابی نیز استفاده کرد.

در اینجا پروتکل 2 مرحله ای self-etch توصیه شده با فرض عدم وجود مینای دندان است:

برای رسیدن به پوشش و نفوذ کامل، پرایمر اسیدی را اعمال کنید. توجه: برخی از تولیدکنندگان ممکن است به شما دستور دهند که دندان را با یک میکرو برس تمیز کنید.

1. پس از اعمال پرایمر اسیدی
2. پوآر هوا خشک.
3. باندینگ را کاملا بمالید.
4. پوآر هوا خشک.
5. لایت کیور

در اینجا پروتکل توصیه شده برای هر دو سیستم سلف اچ 1 مرحله ای و سلف اچ یونیورسال 1 مرحله ای با فرض عدم وجود مینا وجود دارد:

1. برای رسیدن به پوشش و نفوذ کامل، ترکیب اسید/پرایمر/باند بدون مخلوط را اعمال کنید. * ضروری است که از پوشش کافی پرایمر مطمئن شوید که احتمالاً به معنای استفاده از چندین لایه مایع است. دلیل: اسیدی بودن پرایمر در تماس با دندان خنثی می شود. برای بهترین نتیجه، چندین پوشش توصیه می شود.
2. بلافاصله درب بطری سلف اچ 1 مرحله ای ببندید تا از تبخیر که می تواند خواص فیزیکی مواد را قبل از استفاده بعدی تغییر دهد، جلوگیری کنید.
3. با استفاده از یک میکرو براش برای کمک به نفوذ مایع به دندان، اسکراب کنید زیرا هیچ مرحله اچ یا پرایم جداگانه ای وجود ندارد.
4. دوباره میزان کافی مایع را به اندازه کافی بمالید توجه: حتماً پروتکل سازنده را در مورد مدت زمانی که باید اسکراب کنید، دنبال کنید، زیرا ممکن است هر بار 20 ثانیه طول بکشد.
5. پوآر هوا خشک. توجه: مجدداً، حتماً از پروتکل سازنده در مورد مدت زمانی که باید در هوا خشک کنید، پیروی کنید، زیرا ممکن است 5 ثانیه طول بکشد.
6. لایت کیور.

اچینگ انتخابی (سلکت اچ) با وجود تمام مزایایی که دارند، سیستم های سلف اچ همیشه مینا را به خوبی اچ نمی کنند. در نتیجه، اگر از سیستم باندینگ سلف اچ روی مینای دندان استفاده می‌کنید، احتمالاً می‌خواهید مرحله اچ را اضافه کنید. به این کار اچینگ انتخابی می گویند و بسیار ساده است. در سال‌های اولیه، مشکلاتی در مورد نشت اچ وجود داشت و کنترل آن دشوار بود. خوشبختانه، سازندگان پس از آن اچ های ضخیم تری تولید کردند که امکان اچ کردن مینای دندان را فراهم می کند و آن را در جایی که می خواهید باقی می گذارد.

در اینجا پروتکل توصیه شده برای سلف اچ یونیورسال 1 مرحله ای هنگام انجام اچینگ انتخابی است:

1. مینای دندان را با محلول اسید فسفریک اچ کنید.
2. پوآر هوا خشک.
3. برای رسیدن به پوشش و نفوذ کامل، ترکیب اسید/پرایمر/باند بدون مخلوط را اعمال کنید.
4. با استفاده از یک میکرو براش، به آرامی روی مینای دندان بمالید. هنگامی که روی عاج قرار دارید، برای کمک به نفوذ مایع به دندان، اسکراب کنید زیرا هیچ مرحله اچ یا پرایمینگ جداگانه ای وجود نداشت.
5. به خوبی داخل مایع فرو برید و دوباره روی مینا و عاج بمالید. توجه: حتما پروتکل سازنده را در مورد مدت زمانی که باید اسکراب کنید، دنبال کنید. زیرا این می تواند بسته به سازنده متفاوت باشد.
6. پوآر هوا خشک. توجه: مجدداً، حتماً از پروتکل سازنده در مورد مدت زمانی که باید در هوا خشک کنید، پیروی کنید، زیرا ممکن است 5 ثانیه طول بکشد.
7. لایت کیور.

راهنمای خرید باندینگ دندانپزشکی

انواع باندینگ دندانپزشکی

1. باندینگ مستقیم:

   • در این روش، دندان‌پزشک ماده کامپوزیت را مستقیماً بر روی دندان آسیب‌دیده قرار می‌دهد و با استفاده از نور خاصی آن را سخت می‌کند. این روش معمولاً برای ترمیم حفره‌ها یا شکستگی‌های کوچک استفاده می‌شود.

2. باندینگ غیرمستقیم:

   • در این روش، ابتدا یک قالب از دندان گرفته می‌شود و سپس در آزمایشگاه، ترمیم (مانند روکش یا اینله) ساخته می‌شود. بعد از آماده شدن ترمیم، آن را بر روی دندان نصب می‌کنند.

3. باندینگ ارتودنسی:

   • در درمان‌های ارتودنسی، براکت‌ها با استفاده از مواد باندینگ به دندان‌ها چسبانده می‌شوند. این مواد باید دارای چسبندگی قوی و دوام بالا باشند.

نسل های مختلف باندینگ:

باندینگ دندانپزشکی به نسل‌های مختلفی تقسیم می‌شود که هر نسل ویژگی‌ها و تکنیک‌های خاص خود را دارد. به طور کلی، باندینگ‌ها به چهار نسل اصلی تقسیم می‌شوند:

1. نسل اول (First Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل شامل سیستم‌های باندینگ اولیه است که معمولاً از یک ماده پایه (پرایمر) و یک ماده چسبنده (باند) تشکیل شده است.

• مشکلات: این سیستم‌ها دارای چسبندگی ضعیف‌تری به دندان بودند و نیاز به آماده‌سازی سطح دندان با اسید داشتند.

• استفاده: بیشتر برای ترمیم‌های ساده و اولیه کاربرد داشت.

2. نسل دوم (Second Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل شامل باندینگ‌های دو جزئی است که شامل پرایمر و باند می‌شود. این سیستم‌ها بهبود یافته‌اند و چسبندگی بهتری را ارائه می‌دهند.

• مزایا: این نسل از باندینگ‌ها قابلیت استفاده در شرایط مرطوب را دارند و نیاز به آماده‌سازی سطح دندان را کاهش می‌دهند.

• معایب: هنوز هم مشکلاتی در مورد پایداری طولانی‌مدت وجود داشت.

3. نسل سوم (Third Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل شامل سیستم‌های باندینگ یک جزئی است که شامل ترکیبی از پرایمر و باند در یک محصول است.

• مزایا: این سیستم‌ها کارایی بالاتری دارند و فرآیند باندینگ را ساده‌تر می‌کنند. همچنین چسبندگی بهتری به دندان‌ها دارند.

• استفاده: بیشتر برای ترمیم‌های زیبایی و دندان‌های حساس استفاده می‌شود.

4. نسل چهارم (Fourth Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل شامل سیستم‌های باندینگ پیشرفته‌تر با فرمولاسیون‌های نوآورانه است که به طور خاص برای بهبود چسبندگی و دوام طراحی شده‌اند.

• مزایا: این باندینگ‌ها معمولاً دارای ویژگی‌های ضد باکتری و مقاومت بالاتر در برابر تغییر رنگ هستند.

• استفاده: برای ترمیم‌های پیچیده، روکش‌ها و درمان‌های زیبایی استفاده می‌شوند.

5. نسل پنجم (Fifth Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل نیز شامل سیستم‌های باندینگ یک جزئی است، اما با فرمولاسیون‌های پیشرفته‌تر که ترکیبی از پرایمر و باند را در یک محصول ارائه می‌دهد.

• مزایا: این نسل بهبود یافته‌تر از نسل سوم است و کارایی بیشتری در شرایط مرطوب دارد.

• استفاده: مناسب برای انواع ترمیم‌ها و دندان‌های حساس.

6. نسل ششم (Sixth Generation)

• ویژگی‌ها: این نسل شامل سیستم‌هایی با فرمولاسیون خاص برای ایجاد چسبندگی بهتر به دندان‌های طبیعی و مواد کامپوزیتی است.

• مزایا: این باندینگ‌ها معمولاً دارای ویژگی‌های خاصی مانند مقاومت در برابر تغییر رنگ و پایداری بالا هستند.

• استفاده: برای درمان‌های زیبایی و ترمیم‌های طولانی‌مدت مناسب است.

7. نسل هفتم (Seventh Generation)

• ویژگی‌ها: جدیدترین نسل باندینگ‌ها که معمولاً بر اساس تکنولوژی‌های نوین طراحی شده‌اند.

• مزایا: این سیستم‌ها به طور خاص برای کاهش مراحل درمان، افزایش چسبندگی و دوام طراحی شده‌اند.

• استفاده: مناسب برای تمامی نوع ترمیم‌ها، از جمله زیبایی و عملکردی.

8. یونیورسال

جدیدترین نسل باندینگ‌ها هستند که به صورت توتال اچ و هم به صورت سلف اچ استفاده میشوند.

در این باندینگ‌ها اسید اچ، پرایمر و کاندیشنر با هم در یک بطری قرار دارند و به همین دلیل استفاده از آن‌ها نسبت به باندینگ‌های نسل‌های قبل بسیار آسان‌تر شده است. باندینگ نسل هشتم برای تمامی رستوریشن‌های دایرکت و ایندایرکت قابل انجام است. همچنین قدرت باند این نسل از باندینگ‌ها بسیار زیاد است.

مراحل باندینگ دندانپزشکی

1. آماده‌سازی دندان:

   • دندان‌پزشک سطح دندان را تمیز کرده و در صورت نیاز، با استفاده از اسید اچ فسفوریک، سطح دندان را برای افزایش چسبندگی آماده می‌کند.

2. اعمال ماده باندینگ:

   • ماده باندینگ (معمولاً یک نوع کامپوزیت) بر روی دندان قرار داده می‌شود. در روش مستقیم، این ماده به طور مستقیم بر روی دندان قرار می‌گیرد.

3. سخت کردن ماده:

   • با استفاده از نور خاص (نور UV یا LED)، ماده باندینگ سخت می‌شود و به دندان می‌چسبد.

4. شکل‌دهی و پرداخت نهایی:

   • پس از سخت شدن، دندان‌پزشک شکل نهایی را ایجاد کرده و سطح آن را صاف و صیقلی می‌کند.

مزایای باندینگ دندانپزشکی

• زیبایی: باندینگ به طور طبیعی با رنگ دندان ترکیب می‌شود و ظاهری طبیعی ایجاد می‌کند.

• سرعت: بسیاری از درمان‌های باندینگ در یک جلسه انجام می‌شوند.

• حداقل تهاجم: باندینگ معمولاً نیاز به تراشیدن کم‌تری از دندان دارد.

• مقرون به صرفه: نسبت به برخی دیگر از روش‌های ترمیمی، هزینه کمتری دارد.

معایب و محدودیت‌ها

• دوام کمتر: باندینگ معمولاً نسبت به روکش‌ها و ترمیم‌های غیرمستقیم دوام کمتری دارد.

• حساسیت به لکه: برخی از مواد باندینگ ممکن است با گذشت زمان تغییر رنگ دهند یا لکه‌دار شوند.

• نیاز به ترمیم مجدد: در برخی موارد، باندینگ ممکن است نیاز به تعویض یا ترمیم داشته باشد.